دسته: پرونده جنبش زنان در خاورمیانه

 با تمام سوءاستفاده‌هایی که از عبارت (آزادی زنان) در پی کسب آن بودند اما زنان بعد از حمله 2003 به‌طور کامل در دولت موقت غائب بودند. سیستم حقوقی قبیله‌ای نیز به انقیاد بیشتر حقوق زنان کمک کرد. رژیم عراق و دولت ایالات‌متحده هر دو نقش خود را در تضعیف حقوق زنان انکار کردند. زنان از نیروی کار بیرون رانده شدند، به‌طور فزاینده‌ای به شوهر یا بستگان مرد وابسته شدند. مجبور به فرزندآوری بیشتر شدند درحالی‌که ازنظر اقتصادی نمی‌توانستند آن‌ها را تأمین کنند، خشونت مبتنی بر جنسیت ازجمله خشونت خانگی و جنایات ناموسی بیشتر شد. همه این‌ها بخشی از هزینه‌های دردناک تحریم بود.

من یادم هست زمانی که در لویه جرگه قانون اساسی روی ماده برابری تلاش یا لابی می‌کردیم به هزار صفتی که برای زنان در افغانستان خطرناک است ما را متهم می‌کردند. می‌گفتند این زنان کافر هستند و انگ‌هایی از این دست می‌زدند؛ اما زنان برای رسیدن به حقوق خود از هیچ تلاشی دست نکشیدند. حتی به نظر من تلاش زنان در بلند کردن صدای خود و تردیدها و نگرانی‌هایی که نسبت به صلح با طالبان وجود داشت از مردانی که در نهادهای مدنی دیگر فعالیت می‌کردند بیشتر بود و بیشتر لابی کردند. ما متأسفانه حرکت گسترده نداریم اما گاهی همه این حرکت‌ها در جایی به هم پیوسته‌اند.

ملک بنیانگذار  eed wa7da که به بازماندگان تجاوز کمک می‌کند، می‌گوید:  «وقتی کلمه مبارزه را به کار می‌بریم، گویی چیزی را که به ما تعلق ندارد می‌خواهیم. این حق اساسی ماست که در جهانی عاری از خشونت زندگی کنیم. به همین دلیل است که برای ما مهم است که این حقوق را پس بگیریم و زمینه را برای ایجاد جامعه برابرتر برای نسل بعدی فراهم کنیم.

مشکل اصلی جنبش زنان در افغانستان همین است که با متن زندگی زنان در افغانستان کمتر آشنا هستند. این زنان اکثراً در مراکز شهرهای بزرگ افغانستان هستند. در این شهرها زنان برخوردار از فرصت‌ها و امکانات بوده‌اند. تعداد زیادشان از خارج برگشته‌اند که آشنا با اندیشه‌های فمینیستی و تفکر مدرن هستند؛ اما با مناسبات اجتماعی و فرهنگ مردم افغانستان کمتر آشنایی دارند. این شکاف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، میان شهرها و روستاهای افغانستان بسیار زیاد وجود دارد.

جنبش زنان در خاورمیانه ریشه‌های نزدیکی به هم دارد. با نگاهی به ریشه‌های شکل‌گیری جنبش زنان در ایران و ترکیه می‌توان گفت در هر دو کشور تصمیم دولت بر تغییر وضعیت زنان به دلیل نگاه ناسیونالیستی تا حدود زیادی سبب تغییر در وضعیت زنان هر دو کشور شد این البته در کنار عاملیت زنان برای تغییر وضع خود در پی آشنایی با تجدد غربی بود. آگاه شدن زنان به حقوق خویش به آموزش زنان و تلاش برای محدود کردن کودک‌همسری و شکل‌گیری انجمن‌های زنانه و روزنامه‌های زنان شد.

روش‌های بهبود وضعیت زنان سعودی از روش‌های غربی بسیار متفاوت است؛ اما این به این معنی نیست که کمتر مؤثر یا مهم است. رویکرد زنان سعودی باارزش‌های فرهنگی آن‌ها سازگار است درحالی‌که هنوز نابرابری‌های مربوط به جنسیت و سایر موارد را به چالش می‌کشند. به‌عنوان تفسیرهای جدید از فمینیسم و ​​روش‌های دقیق‌تر درک مفهوم عدالت تکامل پیدا می‌کند، مهم است که دوباره ریشه‌های فمینیسم را بفهمیم تا بدانیم چرا تعریف زنان از حقوق نیز باید گسترش یابد. تلاش‌های زنان سعودی بخشی از مبارزه برای ایجاد جوامع عادلانه‌تر است. حرکت آن‌ها ممکن است یک حرکت در معنای دقیق آن نباشد و روش‌های آن‌ها تفاوت چشمگیری با مدل‌های غربی داشته باشد، اما نباید تلاش‌های آن‌ها را بی‌معنی یا کمتر شایسته دانست.

بااین‌وجود، موقعیت قانونی زنان در‎ KRI ‎در دهه گذشته بیش از زنان در سایر مناطق عراق بهبودیافته است. گواه این مطلب تعداد بیشتری از ‏مواد قانونی اصلاح‌شده و جدید در راستای‎ CEDAW ‎است که برخی از مواد افتراقی قانون احوال شخصیه و قانون مجازات عراق را مورد توجه ‏قرار می‌دهد. به‌عنوان‌مثال ، محدودیت‌هایی در قانون تعدد زوجات برای محدود کردن توانایی شوهر برای داشتن چند همسر در نظر گرفته شد. ‏قانون مقابله با خشونت خانگی که در سال 2011 تصویب شد ، مرتکبان را نسبت به اعمال خود ، ازجمله اقداماتی که شوهران علیه همسران خود ‏مرتکب شده‌اند ، مسئول می‌داند و از قربانیان حمایت بیشتری می‌کند. مقاله مربوط به قتل ناموسی برای از بین بردن شرایط تخفیف مجازات ‏عاملان تغییر یافت. ختنه زنان نیز ممنوع شد.‏