دسته: خشونت علیه زنان

برای فمنیست بودن، باید همانطور که زنان فلسطینی برای آزادی، عدالت و برابری مبارزه می‌کنند، به پاخواست. تا زمانی که زنان فلسطینی مجبور به زایمان در ایست‌های بازرسی هستند، یا دستبند زده به تخت‌های زندان، یا به دلیل حملات شدید هوایی اسراییل سقط جنین کرده اند، شاهد نابودشدن خانه‌هایشان هستند، یا از ادامه تحصیل در خارج از کشور بدلیل محاصره اسراییل منع شده اند، یا توسط ساکنان سنگسار می‌شوند و یا از آزار واذیت‌های در راه مدرسه بدست نیروهای نظامی اسراییلی، به ستوه آمده اند، موضوع فلسطین یک مسئله فمنیستی است.

خودكشی زنان يك شاخص مهم پيشرفت فرهنگی، اجتماعي و قانونی زنان در جوامع مختلف است. شيوع خودكشی در جوامعی كه در آن زنان از حقوق شخصی، اجتماعی و خانوادگی مناسب برخوردار هستند، پايين است. آمار دقیقی از خودکشی زنان در ایران وجود ندارد اما سال‌هاست که کارشناسان هشدار می‌دهند که نرخ خودکشی بین زنان ایرانی افزایش‌یافته است. طی ماه‌های اخیر شاهد خودکشی‌هایی بودیم که رسانه‌ای شدند. در تبیین پدیده خودکشی دلایل زیادی وجود دارد و در این فرصت تلاش کرده‌ایم نگاهی به پژوهش‌هایی بیندازیم که در ایران دربارۀ خودکشی زنان انجام‌شده است.

ظرفیت‌های قانونی در زمینه آزار جنسی محدودیت‌هایی دارد که باعث می‌شود عملا فرد آزاردیده از مراجعه به دستگاه قضا صرف نظر کند. اثبات آزار جنسی، طبق قانون موجود امری بسیار دشوار است و گاه می‌تواند منجر به مجازات قربانی شود. برای مثال اگر متجاوز در نهایت به اجباری بودن رابطه اعتراف و اقرار نکند، قربانی آزار جنسی به دلیل اقرار و اعتراف به رابطه نامشروع محکوم به شلاق می‌شود. از سوی دیگر، آزارجنسی دامنه گسترده‌ای دارد و نمی‌توان آن را فقط به تجاوز به عنف محدود کرد، به همین دلیل قانون مجازات نیز باید درجه‌بندی داشته باشد، تا قربانی از ترس اعمال اشد مجازات در مورد آزارگر، البته در صورتی که موفق به اثباتش شود، مجبور نشود از دادخواهی قانونی صرف نظر کند.

جنبش من هم، گونه‌ای از فمینیسم را نشان می‌دهد که بر همبستگی متمرکز است و فمینیسم را بار دیگربه نوعی جدید شکل می‌دهد. جنبش «می‌تو» این ایده را مطرح کرد که همه ما مسئولیت از بین‌بردن تبعیض جنسی را بر عهده داریم، و باید تلاش کنیم برای جهانی که هیچ زنی مجبور نباشد بگوید من هم. ( دنیایی که هیچ زنی در آن آزارنبیند).

کتاب حقایقی درباره تجاوز جنسی ضمن تفاوت گذاری بین تهاجم جنسی و تجاوز به عنف به تعریف انواع ‏تجاوز، علل گزارش نکردن یا کم گزارش کردن آن و سرزنش قربانی پرداخته است.‏ در این کتاب تأثیر اجتماعی تجاوز در کنار اختلال‌های روانی حاصل از آن بررسی‌شده است. نویسنده که گروه ‏هدفش در این کتاب نوجوانان هستند به بررسی راهبردهای پیشگیرانه برای کودکان نیز پرداخته است.‏ در این کتاب به‌درستی درباره تجاوز دوستانه، میزان شیوع آن در جامعه امریکا و عوامل مؤثر بر این شکل از ‏تجاوز و راه‌های پیشگیری از آن اشاره‌شده است. تجاوز گروهی و همچنین آزار جنسی در محیط آموزشی ‏مانند دانشگاه و راه‌های مقابله با آن نیز در این کتاب بررسی‌شده است.

یکی دیگر از خلأهای بزرگ لایحه مذکور پیش‌بینی نکردن سازوکارهای حمایتی برای زنان قربانی خشونت در جهت ‏جبران خسارات و ترمیم دردها و بازگشت به جامعه است؛ درحالی‌که صیانت و حمایت از زنان بدون پیش‌بینی ‏سازوکارهای دقیق در جهت حمایت از بزه دیدگاه زن امکان‌پذیر نیست و هم‌اکنون ما با خیل عظیمی از زنان قربانی ‏خشونت مواجه هستیم که باید خدمات حمایتی مذکور را در سطح پزشکی، روانی و مالی دریافت کنند.‏

در کشورهای غیرمسلمان سن ازدواج به شکل یکسانی نیست. از ۱۵ یا ۱۶ سال و یا حتی ۲۱ سال در برخی کشورها ذکرشده است. همچنین در ‏کشورهای مسلمان سن ثابتی در نظر گرفته نشده است. در کشورهایی مانند تونس سن ازدواج برای دختران ۱۸ سال و پسران ۲۰ سال ذکرشده ‏است.‏ در ترکیه در ترکیه سن قانونی برای ازدواج ۱۸ سال تمام است این سن برای دختر و پسر یکسان است. بر اساس قوانین جزایی در ‏ترکیه ازدواج با یک کودک زیر سن به‌مثابه کودک‌آزاری شناخته می‌شود. مجازاتی از قبیل زندان شامل حال مجرمان خواهد شد. ‏سن ازدواج در افغانستان برای دختران 16 سال است و برای پسران 18 سال. همچنین سن قانونی ازدواج در کشور مالزی و عراق نیز ‏برای دختران و پسران 18 سال است. مطابق قانون مصوب سوریه، سن قانونی ازدواج برای دختران 16 سال و برای پسران 17 سال ‏است.‏

خشونت علیه زنان برخلاف قوانین اولیه آزادی و بنیادی‌ترین حقوقی است که هر فردی باید داشته باشد. خشونت علیه زنان نشانه‌ای از نابرابری در روابط بین زن و مرد است و بدترین شکل از این نابرابری را به تصویر می‌کشد. خشونت علیه زنان استقلال، آزادی امنیت آن‌ها را محدود می‌کند. همچنین دسترسی به منابع موردنیاز برای رفاه اقتصادی و اجتماعی که هرکسی برای زندگی خوب به آن نیاز دارد را نیز محدود می‌سازد. خشونت علیه زنان تنها نگرانی زنان نیست بلکه این نگرانی مشترکی بین زنان و مردان است. بسیاری از مردان علیه زنان خشونت نمی‌ورزند؛ اما خشونت علیه زنان مردان را بدنام می‌کند و به زنانی که دوستشان دارند آسیب می‌رساند.