دسته: کنشگران حقوق زنان

در سال 1980 بود که‌موجی از مبارزات فمینیستی در واکنش به اعمال قانون جنجال‌برانگیز «حدود» جنرال ضیاءالحق که خواستار ارائه چهار شاهد عینی توسط قربانیان تجاوز برای اثبات اتهامشان بود به وجود آمد. انجمن عملی زنان به‌طور علنی مقابل احکام ناعادلانه‌ای که تحت این قانون اجرا شدند، ایستاد و با این کار آگاهی ایجاد کرد. این انجمن شامل زنانی از تمام طبقات بود، این زنان در رسانه‌ها علیه دولت صحبت کردند، در خیابان‌ها تظاهرات کردند، در مدرسه‌ها کمپین‌های آموزشی برقرار کردند و شعار معروف «مردان، پول، ملاها و ارتش» را به وجود آوردند.

این فعال زنان به بلاهایی که سر زنان می‌آید اشاره کرد و گفت: هر خانواده برای اینکه دخترش دست طالبان نیفتد خودشان او را می‌کشند. خود زنها و دخترها به پدرها و برادرهایشان می‌گویند که به من شلیک کن تا دست طالب نیفتم. در تخار طالبان اعلام کردند هر خانواده که دو یا سه دختر دارد باید یکی را به طالبان بدهد. در یک مورد مردی برای اینکه از دخترش محافظت کند گفته دو همسر دارد؛ اما طالبان همسر مرد را برده و گفته تو دو زن داری و مجاهدان زن ندارند. تمام دختران بالاتر از ۹ سال در معرض تجاوز هستند و باید برای بقای زنان برای حمایت در برابر تجاوز فکر کنیم. او از دیگر پیامدهای حضور طالبان به قاچاق زنان اشاره کرد. او گفت ما شاهد خواهیم بود که زنان را به روسپی خانه‌های کشورهای عربی خواهند برد. تنها راه برای نجات زنان بلند کردن صدای ماست تا جلوی مشروعیت طالبان گرفته شود. طالبان اولاً برای منطقه و ثانیاً برای کل جهان تهدید است.

با موج جدید پناهندگی مانده‌ایم که چه کنیم. کودکان را نمی‌توانیم پشت در بسته گذاشت و با خیال راحت کار کرد. از طرفی امکاناتمان هم محدود است. همین دو روز پیش در انجمن تصمیم گرفتیم که روزهای تعطیل را به کودکان تازه وارد اختصاص بدهیم و از روش معروف عمو خیاط ( سواد آموزی کوتاه مدت) برای سواد آموزی این بچه‌ها استفاده کنیم تا از درس و مدرسه عقب نمانند.

آیا واقعاً غرب عامل تلاش‌های زنان برای احقاق حق در جهت به دست آوردن حقوق برابر بوده است؟ یا آنکه صرفاً برای تأمین منافع ژئوپلیتیکی خود، از رژیم‌های عربی حمایت کرده تا جنبش‌های انقلابی و رادیکال مردمی را تحت‌فشار قرار دهد و تجسم زنان از زنانگی‌های رادیکال را سرکوب کرده است؟ در درازمدت، نابودی جنبش‌‌های رادیکال و سکولار منجر به جدا شدن برنامه‌های حقوق زنان سکولار از پروژه‌های محبوب منطقه‌ای، زمینه‌سازی همکاری و ابزارسازی آن‌ها توسط رژیم‌های اقتدارگرا و بازیگران بین‌المللی شده و فعالان حقوق زنان سکولار را در معرض اتهاماتِ فراوانی قرار داده است؛ و از همین روست که فعالان زن امروز در چارچوب یک ضدانقلاب مداوم در سراسر جهان عرب با خطرات مشابهی روبرو هستند.

حرکت زنان افغانستان و ایران به دلیل وجود زبان و فرهنگ مشترک می توانند کمکهای شایان توجهی به هم داشته باشند. بی شک برای فعالان زنان در ایران روشهایی که خواهران افغانستانی شان برای پیشبرد حقوق زنان به کار گرفته اند مفید است و راهگشا. تلاش کرده ایم به بهانه مذاکرات صلح با طالبان با تنی چند از فعالان زنان در افغانستان مصاحبه ای داشته باشیم که در کنار ان با سازوکارهای جنبشی فعالان افغانستان نیز بیشتر اشنا شویم.