دسته: زنان مهاجر
-
۶۵ تا ۷۰ درصد کودکان بازمانده از تحصیل افغانستانی هستند
با موج جدید پناهندگی ماندهایم که چه کنیم. کودکان را نمیتوانیم پشت در بسته گذاشت و با خیال راحت کار کرد. از طرفی امکاناتمان هم محدود است. همین دو روز پیش در انجمن تصمیم گرفتیم که روزهای تعطیل را به کودکان تازه وارد اختصاص بدهیم و از روش معروف عمو خیاط ( سواد آموزی کوتاه مدت) برای سواد آموزی این بچهها استفاده کنیم تا از درس و مدرسه عقب نمانند.
-
وقتی «بولداگهای بیدندان» به همبستگی میرسند: قدرت جنبشهای صلح زنان
در مواجهه با این خشونت، زنان در نشستی با حضور حامیان محلی به توافق جمعی رسیدند که اقدامات پایداری صورت گیرد تا رنج لیبریاییها، و بهویژه زنان و کودکان، به گوش جهان برسد. بسیاری از افراد کمپین را به یک ماجراجویی بیثمر و تلاش بیهوده تقلیل دادند. به این زنان علاوه بر خیلی از اسمهای تحقیرآمیز دیگر، «بولداگهای بیدندان» میگفتند. آنها موفق نشدند ما را بترسانند، بلکه کاملاً برعکس ما جسارت پیدا کردیم که برای بقا و رسیدن به صلح پایدار تلاش کنیم.
-
زنان مهاجر افغان و رنج های کرونایی
همسرم دوماه است که بیکار شده و شرایط اقتصادی خوبی نداریم. وقتی درگیر خرج خرد و خوراک هستیم، دیگر به فکر خریدن بسته اینترنتی نیستیم. از طرف دیگر دخترانم از درس هایشان عقب می افتند و من مجبور هستم که آنها را به خانه همسایه بفرستم تا از تکالیفشان مطلع شوند. همسرم در مولوی باربری می کند. ما پس اندازی نداریم که بخواهیم در این دوران آن را خرج کنیم. همسرم مدام فکر می کند و این روزها که در خانه است بیشتر گیر می دهد و درگیری داریم. اگر مشکل اقتصادی نداشتیم، فشار کم تری روی من بود.