در برنامه افغانستان؛ طالبان و زنان که در کلاوب هاوس برگزار شده بود مبینه ساعی، عادله محسنی، حمیرا ثاقب و کبری بلوچ از فعالان زنان ضمن ارائه تصویری از این روزهای افغانستان از تمامی زنان جهان خواستند که زنان افغانستان را تنها نگذارند.
ناتو، امریکا ما را تنها گذاشتند
مبینه ساعی از شمال بلخ فعال رسانه‌ای گفت: بعد از ۲۰ سال تلاش و کوشش زنان ناکام شدیم و دیدیم که سیاست کار خودش را کرد و طالبان صاحب قدرت شدند. تعداد زیادی از فعالان مدنی به کابل امده‌اند یا افغانستان را ترک کردند که نشانه ناامیدی از آیندۀ نامعلوم است.
او از پریشان حالی مردم کابل گفت و افزود: در جاهایی که طالبان هستند به بهانه سلاح داشتن یا نداشتن، خانه‌های مردم را می‌گردند. جامعه جهانی افغانستان را تنها گذاشتند و ما در میدان برد و باختی که انتظارش را نداشتیم، قرار داریم. ااکنون تنها بحث درباره تقسیم قدرت هست و کمتر به فعالان مدنی توجه می‌شود. از روز شروع مذاکرات صلح صحبتی درباره حقوق بشر و زنان نشد.
افغانستان قربانی منافع دولت‌های غربی
افغانستان طی ۲۰ سال دستخوش پروژه‌های سیاسی دولت‌های غربی شد که در پی اهداف خود بودند نه منافع مردم افغانستان. حمایت‌های آن‌ها طی این سال‌ها به خاطرمناقع قدرت‌های بزرگ بوده واز وضعیت ما سوئاستفاده شده است. ساعی تاکید کرد هیچ تعهدی برای حقوق بشر و زنان نبوده است که امروز ما اینگونه تنها شده‌ایم. جهان می‌فهمد که این صلح حق مردم ما نبود.
مردم از ترس جان به استقبال طالب میروند چرا که دنیا ما را تنها گذاشت
رسانه‌ها گاهی تصاویری را پخش می‌کنند که نشان می‌دهد مردم در بعضی از مناطق به استقبال طالبان میروند. این از علاقه مردم نیست بلکه از سر ترس است. امیدمان از همه کشورها قطع شده است و ان مردمی که از طالبان استقبال می‌کنند برای حقظ جانشان است. از رسانه‌ها می‌خواهیم که این تصاویر را با تحلیل ارائه دهند. ما الان نزدیک یک پارک در کابل هستیم که نزدیک ۱۰۰۰ فامیل اینجا هستند. هیچ رسانه‌ای با این افراد مصاحبه نمی‌کند. صدای ما جهانی نشده است و ما درخواست کمک داریم. زنان و کودکان در شرایط سختی قرار دارند.
ساعی به دیگر پیامدهای حضور طالبان اشاره کرد و گفت: خانم‌ها بدون محرم اصلاً نمی‌توانند به شفاخانه‌ها بروند اگر فرزند بزرگتر ۱۲ سال پسر نداشته باشد. طالبان به مغازه دارها گفته است که زنان بدون محرم نباید چیزی بفروشند. از زمانی که طالبان امده‌اند زنان دیگر بدون برقع نمی‌تواند بیرون شوند. اگر کابل سقوط کند ما می‌ترسیم اتفاقات هراسناک‌تری ازسال‌ها قبل و سقوط کابل به دست طالبان رخ دهد.
ساعی برای مقابله با جنایات طالبان گفت: رسانه‌های بین المللی باید توحش طالبان را پوشش خبری دهند و این جنایات مستندسازی شوند. به دورترین قریه‌جات بروند که دخترانشان را طالبان بردند. با فامیل آنان صحبت کنند. همچنین مرتکبان باید مجازات شوند که اگر این گروه در آینده ماند رفتارش را کنترل کند. از محکمه جزای بین المللی در افغانستان کسی حضور ندارد .حداقل یک نفر باید از نهادهای حقوق بشری در افغانستان باشند تا تبعیض‌های قومی و جنسیتی مستندسازی شود. سکوت سازمان ملل خطرناک است. در جلساتی که ما با سازمان ملل داشتیم ینها هیچ برنامه‌ای برای حمایت از زنان نداشتند. تنها فعالیت‌شان در حد تقبیح و اعلامیه است. کار باید جنبه عملی به خود بگیرد. با مستندسازی و مجازات صدای ما به محکمه قضایی جهانی می‌رسد و اینگونه ممکن است طالبان را مجبور به جوابگویی کنیم.
هر زن در دنیا یک رسانه برای حمایت از زنان افغان است
عادله محسنی سخنران دیگر این جلسه با بغض از وضعیت افغانستان گفت: ما قربانی یک توحش هستیم که بر جهان هم تآثیر خواهد گذاشت. مقصراین که امروز شاهد از دست دادن مملکت هستیم کیست؟ امریکا، طالبان یا دولت یا رسانه‌های داخلی که گروه‌های ترویستی را تطهیر کردند؟
او گفت: در حال حاضر باید برشورای امنیت سازمان ملل فشار بیاوریم تا از مشروعیت‌بخشی به طالبان جلوگیری کنیم. گروهی که دستشان به خون بیگناهان الوده است می‌خواهند بر ما حکومت کنند. همچین باید صدای خود را به زنان جهان برسانیم و از زنان دنیا بخواهیم که صدای ما باشند. باید به زنان کشورهای عضو ناتو بگوییم شما سال‌ها مالیات دادید یا فرزند شما در افغانستان کشته شد نگذارید خون فرزندان شما به ناحق ریخته شده باشد.
عادله محسنی همچنین افزود: باید تقاضای محاکمه بین المللی از کسانی که تروریست هستند در دادگاه لاهه کنیم. چگونه طالبان می‌خواهد با جدیت خود را از لیست سیاه خارج کند؟
طالبان یک اندیشه نیست یک پروژه است
عادله محسنی در ادامه سخنان اشاره کرد: طالبان یک اندیشه نیست؛ یک پروژه است که می‌خواهد نصف جمعیت را حبس کند. مسدله طالبان پروژه سیاسی کثیفی است که قربانی‌اش زنان ودختران نونهال ما هستند. ما باید جلوگیری کنیم. طالبان بعد از آنکه به قدرت برسد بیش از قبل جنایت می‌کند الان چون می‌خواهد قدرت را بگیرد سکوت کرده است.
مردم افغانستان طالبان را قبول ندارد. ما شاهد درگیری و جنگ‌های خانمان سوز خواهیم بود که مردم با داس و هر چه دارند از خود حمایت کنند اگر سازنان ملل از ما حمایت نکند.
محسنی تأکید کرد: زنان افغان بیدار هستند و از ارزش‌هایی که از پیش داشتند دفاع می‌کنند. جنبش زنان در افغانستان ۱۰۰ سال عمر دارد و ما به کمک همسایگان‌مان بلند خواهیم شد.
عادله محسنی در پاسخ به اینکه فعالان مدنی ایران در حال حاضر چه می‌توانند بکنند، گفت: در مرحله اول کمک فوری به زنان و بچه ها، ۷۲ هزار کودک بی‌جا شده‌اند و نیاز به غذا، آب، سرپناه و لباس دارند. باید صلیب سرخ جهانی و افغانستان برای بیجاشدگان چادر برپا کنند.
همچنین او افزود: از مردم ایران می‌خواهیم که در مدرسه‌ها را به روی کودکان مهاجر باز کنند. تمام مهاجرانی که از پاکستان به افغانستان برگشتند تحصیلات عالیه داشتند. در حالی که مهاجرانی که از ایران امدند کارگر و معتاد بودند.
دختران بالای نه سال در معرض تجاوز
این فعال زنان به بلاهایی که سر زنان می‌آید اشاره کرد و گفت: هر خانواده برای اینکه دخترش دست طالبان نیفتد خودشان او را می‌کشند. خود زنها و دخترها به پدرها و برادرهایشان می‌گویند که به من شلیک کن تا دست طالب نیفتم. در تخار طالبان اعلام کردند هر خانواده که دو یا سه دختر دارد باید یکی را به طالبان بدهد. در یک مورد مردی برای اینکه از دخترش محافظت کند گفته دو همسر دارد؛ اما طالبان همسر مرد را برده و گفته تو دو زن داری و مجاهدان زن ندارند. تمام دختران بالاتر از ۹ سال در معرض تجاوز هستند و باید برای بقای زنان برای حمایت در برابر تجاوز فکر کنیم. او از دیگر پیامدهای حضور طالبان به قاچاق زنان اشاره کرد. او گفت ما شاهد خواهیم بود که زنان را به روسپی خانه‌های کشورهای عربی خواهند برد. تنها راه برای نجات زنان بلند کردن صدای ماست تا جلوی مشروعیت طالبان گرفته شود. طالبان اولاً برای منطقه و ثانیاً برای کل جهان تهدید است.
محسنی در بخش دیگری از سخنانش به نقش علمای اسلام اشاره کرد و گفت: چرا علمای الازهر مصر و حوزه‌های علمیه در برابر جنایات طالبان سکوت کرده اند؟ کدام رفتار طالبان اسلامی است؟
او در پایان گفت: هر کدام ما یک رسانه‌ایم و همه ما در برابر مردم منطقه و افغانستان مسئولیم. هر بلایی که سر زن افغان بیاید بعداً سر زن ایرانی هم خواهد آمد.
طالبان مسئله افغانستان نیست مسئله منطقه و جهان است
حمیرا ثاقب از فعالان زنان و مدیرعامل خبرگزاری زنان افغانستان گفت: طالب مسئله منطقه و تمام جهان است نه فقط اقغاسنان. هم اکنون در کنار طالبان، داعش و بوکو حرام هستند و منطقه افغانستان با حضور طالب جای خوبی برای تروریسم منطقه خواهد شد و این مسئله را نباید به مسئله داخلی کشور تقلیل داد.
ثاقب به اشتباه حکومت ایران در برابر طالبان اشاره کرد و گفن: حکومت ایران در شناخت مردم افغانستان بسیار ضعیف عمل کرده است. ایران به خاطر مسئله اب فکر کرده طالب را به رسمیت بشناسد. ایران مردم افغانستان را نشناخته است باعث قوت یافتن داعش در منطقه می‌شود. وقتی این نیروها داخل افغانستان قوت بگیرد ایران هم دچار مشکل خواهد شد. تنها زنان افغانستان در معرض خطر نیستند.
این فعال زنان اضافه کرد: با تحلیل‌های جدی باید بتوانیم تاثیر حضور طالبان را در منظقه و جهان به گفتگو بشینیم. باید بدانیم که طالبان به قاچاق مواد مخدر به کشورهای دیگر اقدام می‌کند و این برای همه دنیا مضر است.
او به پیامدهای حضور طالبان اشاره کرد و گفت: مسلما تصفیه‌سازی طالبان اغاز خواهد شد و ما باز مانند دوران ریاست جمهوری نجیب با خیل مهاجرت روشنفکران در افغانستان مواجه خواهیم شد.
زنان به خدمات صحی دسترسی ندارند
کبری بلوچ دیگر سخنران این جلسه افزاد: زنان در قریه‌ها نان برای خوردن ندارند و نمی‌تواند برای خرید از خانه به تنهایی خارج شوند. برای خروج از خانه زنان نیاز به پسر بالای دوازده سال دارند. زنانی که مردی در خانه ندارند با خطر جانی مواجه هستند. او به شرایط بی‌ثبات کنونی اشاره کرد و گفت شاهد گران شدن قیمت نان هستیم و خانم‌هایی که در ولسوالی‌ها زندگی می‌کنند که تحت اشغال طالبان است دسترسی به خدمات صحی ندارند. این فعال زنان افزود از همه سازمان‌های امدادرسان می‌خواهیم که امکانات اولیه برای مردم افغانستان مانند، اب، نان و خدمات صحی فراهم کنند.
در بخش دیگری از سخنانش بلوچ به نقش رسانه‌ها اشاره کرد و گفت: رسانه‌های دنیا باید به انعکاس وقایع افغانستان بپردازند. هم اکنون همه برنامه‌های تلویزیونی در افغانستان قطع شده است و فقط برنامه‌های اسلامی پخش می‌شود.