برگردان مریم میرزانژاد
دیگری:ما -امضا کنندگان- سازمانها و شبکه های متعهد به اصول فمینیستی و حقوق بشر زنان، از دولتها میخواهیم که در انجام مسئولیتشان درباره COVID-19 معیارهای حقوق بشر بر محور اصول برابری و عدم تبعیض را به یاد داشته باشند و بدان عمل کنند و افراد در حاشیه که نه تنها شامل زنان که کودکان، سالمندان، معلولان، روستاییان، بیخانمانها، بیماران روانی بستری و زندانیان، افراد LGBT، پناهندگان، مهاجران، افراد داری بیماریهای زمینهای، بومیان، افراد بی شناسنامه، فعالان حقوق بشر و مردم در مناطق درگیری و جنگ را دربر بگیرد. سیاست فمینیستی به نیازهای آسیب پذیرترین افراد جوامع توجه دارد و آن را در اولویت میداند که برای گسترش صلح ضروری است و فراتر از مسئولیت دولتهای حقوق بشر محور در برابر گروه های برخوردار و مرفه درباره این همه گیری است.
بسیار مهم است که دولت ها رویکردی مبتنی بر حقوق بشر و نظریه تقاطع(اینترسکشنالیتی) برای اطمینان از دسترسی همه افراد به اطلاعات، سیستمهای پشتیبانی و منابع لازم در بحران کنونی داشته باشند. ما بر ۹ زمینه اصلی که باید در بحران COVID-19 در نظر گرفته شوند، تمرکز کردهایم. این نکته های کلیدی در پی با توضیحات مختصری درباره چالشها و توصیههای بالقوه ذکر شده است که تجربیات زیسته افراد در معرض آسیب را درنظر می گیرند – به ویژه زنان و دخترانی که به دلیل جنس، جنسیت و گرایش جنسی خود شرایط سختری را تحمل می کنند – و سیاستگذاران را به سمت راه حلهایی سوق می دهند تا آسیب پذیری های و نابرابری موجود را بزرگتر و تشدید نکرده و حقوق انسانی آنها را تضمین کند. هرجند این دستورالعمل ها جایگزین مشارکت زنان و دختران و سایر جوامع حاشیه نشین در تصمیم گیری نیست، بلکه تنها برای مشورت و تنوع در رهبری است.
زمینه های اصلی تمرکز در سیاست فمینیستی در COVID-19
امنیت غذایی. در کشورهایی که به واردات مواد غذایی بستگی دارند، ترس از بسته شدن مرزها و بازارها و عدم امکان دسترسی به مواد غذایی وجود دارد. این نگرانی برای افرادی که فقر را تجربه می کنند و در جوامع روستایی، بویژه زنانی که دسترسی آسان به مراکز شهرها و فروشگاه های بزرگ و بازارها ندارند، بیشتر می شود. این مساله موجب می شود افراد با خرید مقادیر زیادی کالا باعث کمبود مواد غذایی و محدودیت دسترسی کسانی که درآمد کمتری دارند و قادر به انجام کار مشابه نیستند، شوند. در پاسخ به این چالش ، ما از دولت ها می خواهیم که:
- یارانه و کوپن های غذا را افزایش دهید هم از جنبه تعداد کسانی که قبلا آنها را دریافت کرده اند و هم در دسترسی به افرادی که به دلیل شرایط کنونی آسیب پذیر می شوند و شامل گروههای جدیدی هستند.
- مشاغل را به سمت جیره بندی مواد غذایی پرمصرف جهت کنترل موجودی و افزایش دسترسی برای کسانی که به دلیل سطح درآمدشان مجبورند مقدار کمتری خریداری کنند، هدایت کنید.
- ارسال مواد غذایی به جوامع روستایی برای ذخیره و توزیع آن برای رفع کمبود ناشی ازعرضه در مراکز شهری و از محدودیت در رفت و آمد و امکان ذخیره مواد غذایی برای افرادی که قادر به ترک خانه خود نیستند (به عنوان مثال معلولانی که به تنهایی یا در مناطق دور افتاده زندگی می کنند) مواد غذایی ارسال کنید.
مراقبت های بهداشتی. همه کشورها به دلیل شیوع ویروس، انتظار فشار گسترده ای در سیستم های بهداشت عمومی خود دارند که می تواند منجر به کاهش سلامت مادران و افزایش میزان مرگ و میر نوزادان شود. در جوامع روستایی اغلب دسترسی به خدمات درمانی و تجهیزات پزشکی وجود ندارد. افراد مسن، افراد دارای معلولیت و افرادی که سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف است در معرض خطرات زیادی هستند و ممکن است سیستم های پشتیبانی فعال نداشته باشند. تغییر روال و شیوع ویروس میتواند باعث ایجاد یا تشدید مشکلات سلامت روان شود. براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، این بحران تأثیر نامتناسب بر زنانی دارد که مسئول مراقبت از دیگران هستند و همچنین تاثیر منفی بر افراد تحت مراقبت آنها دارد. در پاسخ به این چالش ، ما از دول تها میخواهیم که:
- در دسترس بودن داده های تفکیک شده بر اساس جنس و تحلیل جنسیتی مثل سرایت و میزان مرگ و میر را تضمین کنید.
- افزایش دسترسی به خدمات درمانی و کادر درمان، تجهیزات پزشکی و داروها.
- اطمینان از دسترسی به موقع زنان به خدمات بهداشتی جنسی و باروری لازم و جامع در طول بحران از جمله لوازم پیشگیری از بارداری اضطراری و سقط جنین سالم
- ذخیره کافی از محصولات بهداشتی برای دوران پریود زنان در مراکز خدمات بهداشتی و درمانی.
- آموزش کادر پزشکی و مددکاران برای شناسایی علائم خشونت خانگی و ارائه خدمات مناسب
- ایجاد بانک اطلاعاتی از افراد پرخطر که به تنهایی زندگی می کنند و ایجاد یک سیستم و شبکه برای برقراری تماس منظم با آنها و تهیه منابع ضروری برای آنها.
- ارائه مداوم خدمات درمانی بر اساس تحقیقات و آزمایشات غیرحضوری پزشکی – غیر مرتبط با ویروس – برای زنان و دختران.
- برقراری سیستم هایی برای تأمین نیازهای بهداشت روان مثل خطوط تلفن / ویدئوکال ، گروه های پشتیبانی مجازی برای خدمات اضطراری و تحویل داروها.
- حمایت از مراکز توانبخشی تا بتوانند برای معلولان و بیماریهای مزمن باز بماند.
- کلیه مؤسسات مراقبتهای بهداشتی را راهنمایی کنید تا خدمات درمانی کافی را به همه ی افراد ارائه دهند، بدون در نظر گرفتن وضعیت بیمه درمانی، وضعیت مهاجرت و تامین حقوق مهاجران و افراد بی تابعیت – با وضعیت منظم و نامنظم – و مهاجران غیرقانونی که به دنبال مراقبت های پزشکی هستند، اطمینان از عدم از تبعیض، بازداشت و تبعید آنان.
- اطمینان حاصل کنید که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و کلیه کارمندان خط مقدم، آموزش کافی دریافت کرده و به تجهیزات لازم جهت محافظت از سلامت خود و ارائه پشتیبانی بهداشت روان دسترسی دارند.
- نیازهای ویژه ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی زنان را ارزیابی و برآورده سازید.
تحصیلات. تعطیلی مدارس برای محافظت از کودکان، خانواده ها و جامعه اجتناب ناپذیر است و به خطی کردن منحنی شیوع کمک می کند تا اوج همه گیری کنترل شود. با این حال، این اختلال اساسی در آموزش و روزمرگی را که کودکان به آن عادت کرده اند را موجب می شود. در بسیاری موارد کودکانی که به برنامه ناهار مدرسه وابسته هستند با عدم امنیت غذایی روبرو می شوند. آنها همچنین در برابر خشونت در خانهها و اجتماعات خود آسیب پذیرتر می شوند که به دلیل عدم تماس با آنها نمیتوانند کشف شوند. تعطیلی مدارس نیز بر زنانی که به طور سنتی نقش مراقبت از خانواده را برعهده دارند، بار مضاعفی دارد. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می خواهیم که:
- مدارس بسته های آموزشی و تکالیفی را آماده کنند و به خانواده ها برسانند تا کودکان به طور عملی درگیر آموزش بمانند و برای بروز جلوگیری از مشکلات راهنمایی هایی را برای والدین در مورد استفاده از مواد درسی ارائه دهند.
- ایجاد برنامه های رادیویی آموزشی مناسب برای کودکان در سن مدرسه.
- ارائه یارانه مراقبت از کودک برای خانواده هایی که قادر به تامین نیازهای فرزندان خود نیستند.
- دسترسی بیشتر به اینترنت را گسترش دهید تا دسترسی به سیستم عاملها و مواد آموزشی آنلاین افزایش یابد تا کودکان دارای معلولیت را قادر سازد در هر صورت به جلسات کلاس مجازی دسترسی داشته باشند.
- تهیه لپ تاپ برای کودکانی که به آنها احتیاج دارند تا بتوانند در آموزش آنلاین حضور یابند
- اتخاذ تدابیر لازم جهت اطمینان از ادامه دریافت غذا با اطمینان از تحویل یا جمع آوری آنها
حمایت مالی و روانی اضافی برای خانواده هایی که از کودکان معلول مراقبت میکنند.
نابرابری اجتماعی. بین زن و مرد، شهروندان و مهاجران، افراد دارای وضعیت منظم و نامنظم، افراد دارای معلولیت و بدون معلولیت و سایر دوگانگی های درک شده یا بدون دوگانگی مثل گروه های نژادی ، قومی و مذهبی نابرابری و تبعیض وجود دارد. این آسیب پذیری های موجود با از دست دادن درآمد، افزایش استرس و مسئولیتهای نابرابر خانگی، پیچیده تر می شود. زنان و دختران به احتمال زیاد با افزایش بار مراقبتی مواجه خواهند شد که احتمالا جایگزین کار یا تحصیلات آنها خواهد شد یا با آن رقابت خواهد کرد. همچنین جوامع آسیب پذیر در هنگام تصویب قوانین یا اقدامات با وضعیتی مواجه می شوند که تحرک آنها را محدود می کنند، به ویژه هنگامی که دسترسی کمتری به اطلاعات یا توانایی پردازش آن دارند. در پاسخ به این چالش، ما از دولت ها می خواهیم که:
- تقسیم عادلانه وظایف را به صورت صریح و از طریق کمک هزینه های تعطیلات و جبران خسارت برای همه کارگران تشویق کنید.
- دسترسی بیشتر به فضاهای بهداشتی و اقامتگاه های موقت را برای افراد بی پناه فراهم کنید.
- اجرای پروتکل و آموزش مقامات در شناخت ابعاد درگیری جمعیت آسیب پذیر، به ویژه در مواردی که قوانین جدید اجرا می شود.
- در روند اجرای قانون و سیاست با سازمان های جامعه مدنی مشورت کنید.
- دسترسی مساوی به اطلاعات ، آموزش بهداشت عمومی و منابع به چندین زبان، از جمله زبانهای افراد ناشنوا و نابینا و بومی، قالب های قابل دسترسی و زبانهای آسان برای خواندن.
آب و فاضلاب. همه دسترسی به آب جاری تمیز ندارند. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می خواهیم که:
- اطمینان حاصل کنید که زیرساختهایی برای آب آشامیدنی تمیز و آب آشامیدنی به داخل منازل وجود دارد و به مناطق کمبرخوردار تحویل داده می شود.
- تمام قطع آب را متوقف کنید و از تمام هزینه های اتصال مجدد خودداری کنید تا آب تمیز و قابل شرب برای همه فراهم شود.
- درمورد مشکلات آب الوده فوریت درمانی اعلام کنید.
- ایجاد ایستگاه های شستشوی عمومی
نابرابری اقتصادی. مردم به دلیل تعطیلی موقت مشاغل، کاهش ساعات و افزایش تعطیلات و بی حوصلگی و بیکاری و از دست دادن درآمد را تجربه میکنند. این امر بر توانایی آنها در تحقق تعهدات مالی تأثیر منفی میگذارد، بدهی های بیشتری را ایجاد می کند، و تأمین منابع لازم را برای آنها دشوار میکند. به دلیل تعطیلی و نیاز به فاصله اجتماعی، فقدان گزینههای مراقبت و توانایی پرداخت هزینه مراقبت از کودکان، افراد مسن و افراد دارای معلولیت نیز وجود دارد. این مساله خانواده را با اقتصاد روزمزدی بدون درآمد می کند. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می خواهیم که:
- اجرای مهلت قانونی تخلیه به دلیل عقب افتادگی در اجاره و وام و تعویق در پرداخت اجاره و وام برای افراد آسیب دیده ، مستقیم یا غیرمستقیم به افراد متعلق به گروه های آسیب پذیر به تعویق بیافتد.
- اجرای مهلت قانونی برای قطع خدمات از جمله آب، برق، تلفن و خدمات اینترنتی صرف نظر از عدم توانایی در پرداخت و تاریخچه پرداخت به تعویق بیافتد.
- درآمد عمومی جهانی را برای افراد دارای درآمد گمشده تأمین کنید.
- از افراد پناهجو، پناهندگان و خانههای امن پشتیبانی مالی کنید.
- کمک های مالی اضافی به افراد سالخورده و معلولین ارائه دهید.
- تسریع در توزیع مزایا مانند مرخصی، مرخصی والدین و مراقبت و خط مشی های شخصی در مورد مرخصی را اصلاح کنید.
- از مشاغل مستقیما بخواهید که کارمندانشان با همان شرایط مالی که قبل از همهگیری توافق شده است، از راه دور کار کنند.
- بسته های مورد نیاز را از جمله صابون ، ضد عفونی کننده و ضدعفونی کننده دست توزیع شوند.
خشونت علیه زنان. میزان و شدت خشونت خانگی / خشونت شریک زندگی علیه زنان، از جمله خشونت جنسی و تولید مثل، احتمالا با افزایش تنش افزایش می یابد. محدودیت های تحرک (فاصله اجتماعی یا قرنطینه) همچنین باعث افزایش آسیب پذیری بازماندگان از سوءاستفاده و نیاز به خدمات مراقبتی می شود. (به نابرابری اقتصادی مراجعه کنید.) به دلیل اینکه شریک سوء استفاده کننده تمام وقت در خانه است فرار دشوار خواهد بود. کودکان با خطرات محافظتی خاصی روبرو هستند، از جمله افزایش خطرات سوءاستفاده و یا جدا شدن از مراقبین. در صورت تحمیل قرنطینه شدید منابع عمومی، دسترسی به خدمات حفاظت کاهش می یابد. زنان و دخترانی که از خشونت و آزار و اذیت فرار می کنند به دلیل بسته شدن مرزها و محدودیت های مسافرتی قادر نخواهند بود کشورهای مبدا خود را ترک کنند یا وارد کشورهایی برای پناهندگی شوند. در پاسخ به این چالش ، ما از دولتها می خواهیم که:
- برای گزارش خشونت خانگی، واحدهای جداگانه ای در ادارات پلیس و خط تلفن برقرار کنید.
- کمک هزینه به سازمان های غیردولتی که برای کاهش خشونت خانگی اقدام می کنند و به بازماندگان کمک می کنند – از جمله خانه های امن، مشاوره و کمکهای حقوقی – و ارتقا آگاهی کسانی که باز باقی می مانند- افزایش دهید.
- اطلاعات مربوط به خشونت بر پایه جنسیت را منتشر کرده و منابع و خدمات موجود را اطلاع رسانی کنید، مثل خدمات عمومی مستقیم تعیین شده، از جمله خانه های امن، برای باز و در دسترس ماندن.
- اطمینان حاصل کنید که خدمات حفاظت از اجرای برنامههایی که دارای برنامه های اضطراری هستند شامل پروتکل هایی برای اطمینان از ایمنی ساکنان و مشتریها است.
- ایجاد پروتکل برای مراقبت از زنانی که به دلیل قرار گرفتن در معرض ویروس ممکن است بستری نشوند که شامل قرنطینه ایمن و دسترسی به آزمایش است.
- مدت اقدامات احتیاطی قضایی / دستورات محافظت را برای پوشش دادن کل دوره اجباری و قرنطینه تمدید کنید.
- برای بازماندگان از خشونت خانگی امکان شکایت به دادگاه از طریق ارتباط تلفنی را فراهم کنید.
- ادارات پلیس را برای پاسخگویی به کلیه گزارشهای مربوط به خشونت خانگی و ارتباط بازماندگان با منابع مناسب و مستقیم را فراهم کنید.
- اطمینان حاصل کنید که زنان و دختران و سایر افراد در موقعیت های آسیب پذیر در مرز رد نشوند و دسترسی به قلمرو و مراحل قانونی پناهندگی دارند. در صورت نیاز آنها، امکان آزمایش فراهم شود.
سوء استفاده از قدرت. افراد در زندانها، مراکز مهاجرت اداری، اردوگاه های پناهندگی و معلولین در موسسات و مراکز روانی به دلیل شرایط حبس در معرض خطر بیشتری از ابتلا به بیماری قرار دارند. آنها همچنین می توانند در اثر نظارت محدود خارجی و محدودیت بازدید، در معرض سوءاستفاده یا بی توجهی قرار بگیرند.این مراکز در شیوههای مربوط به اجرای قانون و معرفی قوانین جدید در شرایط خاص مورد توجه قرار نمی گیرند. طی این بحران، افراد آسیب پذیر بویژه دگراندیشان در معرض خطر بیشتری از تعامل منفی و بالقوه خطرناک با مقامات قرار دارند. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می خواهیم که:
- طبق قانون محدودیت های مربوط به COVID-19 را تهیه و اجرا کنید. هر محدودیتی باید کاملا ضروری، متناسب و به نفع اهداف مشروع منافع عمومی باشد.
- بر محدودیت هایی که به نفع مردم انجام می شود، نظارت شود تا این محدودیت ها به زنان و دخترانی که از قبل بسیار آسیب پذیر هستند و در معرض خطر محرومیت از حقوق اساسی انسانی خود هستند، به هیچ عنوان برای آنان آسیب دوچندان به بار نمی آورد.
- در مورد هرگونه تغییر در قوانین موجود با سازمان های حقوق بشر و مدافعان حقوق بشر مشورت کنید.
- مأمورین اجرای قانون را ترغیب کنید که به جای دستگیری بیشتر بر افزایش ایمنی توجه کنند.
- به ماموران اجرای قانون، مددکاران اجتماعی آموزش دهید تا آسیب پذیری ها را تشخیص داده و در رویکرد و تعامل خود آن را در نظر گیرند.
- پروتکلهای مبتنی بر حقوق بشر را تصویب کنید تا ابتلا به ویروس را در مراکز بازداشت و زندان کاهش دهید.
- نظارت بیرونی را تقویت کرده و تماس ایمن با نزدیکان یعنی تماس های تلفنی رایگان را تسهیل کنید.
- از سازمانهای جامعه مدنی و کشور و مدافعان حقوق بشر در نظارت منظم بر تحولات درون این نهادها حمایت کنید.
- تعهد کنید که قوانین جدید را وقتی متوقف کنید که همه گیری را حل کرده و از امکان عدم بازگشت آن از طریق مکانیزم مناسب ارزیابی مطمئن شوید.